در طول زمان اکثر خاک ها به دلیل وجود عوامل مختلفی از جمله فرسایش، شستشو و تجزیه مواد آلی تمایل به اسیدی تر شدن دارند. این موضوع همیشه باعث نگرانی تمام کشاورزانی است که در نقاط مختلف جهان مشغول به کشت و کار هستند زیرا خاک هایی که بیش از حد اسیدی می شوند، می توانند تأثیر منفی قابل توجهی بر بهره وری محصولات زراعی داشته باشند. بنابراین در صدد این شدیم که از کاربرد بهینه و صحیح آهک، شما رو مطلع کنیم چرا که ممکن است بسیاری از تولید کنندگان از ارزش واقعی آهک خبر نداشه باشند.
به طور کلی خاک ها به دلیل تجزیه ماده آلی و یا با افزودن کودهای ازت آمونیوم (NH4) اسیدی می شوند. یون های هیدروژن تولید شده توسط این فرآیندها، کلسیم، منیزیم و پتاسیم را از سطوح ذرات خاک جدا می کنند. این نمک های آزاد با حرک آب به سمت پایین از سطح خاک شسته می شوند و به تدریج میزان اسیدیته خاک افزایش می یابد. اسیدیته خاک به صورت pH خاک بیان می شود: هرچه pH خاک پایین تر باشد، اسیدیته خاک بیشتر می شود.
با افزودن آهک به خاک، کلسیم نیز افزایش می یابد و همین ماده مغذی باعث کاهش غلظت یون های هیدروژن می شود و به دنبال آن pH خاک نیز کاهش می یابد.
هرچه خاک اسیدی تر می شود، مقدار در دسترس بودن مواد مغذی لازم برای رشد گیاهان تغییر می کند. برای مثال حداکثر جذب فسفر در pH 6.5 است و هنگامی که pH خاک به pH 5.5 برسد، میزان فسفر 50 درصد کاهش می یابد. همچنین اسیدی شدن خاک میتواند بر روی جذب و قابل دسترس بودن عناصری مانند؛ مولیبدن، کلسیم، مس، آهن، بور و روی بسیار اثر بگذارد
جالب است بدانید هنگامی که pH به زیر 5.5 برسد عناصر منگنز و آلومینیوم موجود به عنوان مواد سمی شناخته می شوند. باکتری هایی که نیتروژن آمونیوم را به نیترات تبدیل می کنند، در مقادیر pHبالای 6 بهترین عملکرد را دارند زیرا کاهش pH خاک باعث کاهش فعالیت این باکتری ها و سایر قارچ های مفید می شود.
افزودن آهک در میزان تغذیه گیاه از پتاسیم مؤثر است و مولیبدن موجود در خاک را افزایش دهد. آهک سرعت تجزیه مواد آلی خاک را افزایش می دهد؛ بنابراین نیتروژن را در منطقه ریشه گیاه آزاد می کند. آهک همچنین نیاز به انواع کود های کشاورزی را تا حدی کاهش می دهد.
افزودن آهک به خاک برای جلوگیری از اسیدیته بهترین روش مدیریتی است. استفاده صحیح از آهک یکی از مهمترین مؤلفه های برنامه موفقیت آمیز در مدیریت زراعت است زیرا اسیدیته بیش از حد می تواند به شدت بهره‌وری کوتاه مدت و بلند مدت خاک را محدود کند.
• بهبود خصوصیات فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک
• تثبیت بهتر نیتروژن توسط حبوبات
• افزایش دسترسی مواد مغذی برای گیاهان
• کاهش سمیت در خاک
• تقویت اثربخشی برخی از علف کش ها
• تأمین کلسیم، منیزیم و سایر مواد معدنی برای محصولات زراعی
نسیم نصیری، تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۲/۱۸
